En terwijl met name de jeugdleden uitzwermden over het hele land omdat ze op grond van hun prestaties mochten deelnemen aan allerlei ranglijsttoernooien en de vlag menigmaal fier waaide in de wind kwam er toch die onheilsdag (2008) dat deze halfstok hing: het volkomen onverwachtse overlijden van Theo Heutinck (‘mister Litac’). De man die er altijd was, die iedereen kende, die er soms sliep omdat het wat laat was geworden, de man de zelfs de hele parkeerplaats met een krabbertje schoonmaakte. Een kolossaal verlies in een snel groeiende vereniging. De tafeltenniszaal draagt voortaan (sinds okt. 2012) zijn naam.
Het ging in alle opzichten crescendo, al waren en zijn veel mensen nodig om alleen al te voldoen aan een steeds meer uitdijende wetgeving en om midden in de samenleving te blijven staan.
Midden in de samenleving. Over je grenzen heen kijken. Daarom werden vele externe contacten gelegd, zoals met de Stichting de Lichtenvoorde (mensen met een beperking), met Humanitas (kinderopvang), project Mantelzorg, Special Heroes. Ook werd een cursus EHBO verzorgd en vonden en vinden herhalingsavonden EHBO en reanimatie plaats. Een defibrillator werd aangeschaft.
Ook werd meer dan ooit beseft dat er samengewerkt moest worden om, zeker met tafeltennis, aan enig toekomstperspectief te werken. Het aantal tafeltennissers dat aangesloten is bij de NTTB loopt drastisch terug. Tijd voor de bond om de bakens te verzetten. Litac werd een van de uitgekozen voorbeeldverenigingen in den lande. Samen met de NTTB en de Gelderse Sportfederatie werd Litac in de regio min of meer de spil in het project “Samen Sterk”. En hoewel de wil bij de andere clubs er zeker geweest zal zijn, van een goede uitvoering kwam weinig terecht. De met veel fanfare opgezette werkgroep raakte steeds verder in mineur bij gebrek aan menskracht. Litac kwam nagenoeg alleen te staan. Tafeltennis maakt zware tijden door. Litac lijkt een witte raaf, al staat vooral het recreatieve tafeltennis onder druk.
Daarom is het goed dat die andere sport er ook nog was: dynamictennis (tot 2005 dutchtennis geheten). De groei zat er flink in. In 2004 ging men over de magische grens van 100 leden heen, per 2012 zijn dat er 125. En de rek lijkt er nog niet uit te zijn.
Ook hier werd niet alleen naar binnen gekeken: vanuit Litac kwam het initiatief om regionaal iets te gaan ondernemen. Eind 2003 werd vanuit Lichtenvoorde de basis gelegd (samen met Dutedo Doetinchem) om te komen tot een promoteam voor de regio en de organisatie van een jaarlijkse Gelderse ontmoeting, uitgroeiend in de Gelderse titelstrijd. Toen bovendien de NKS (Nederlandse Katholieke Sportfederatie) met een flinke aanmoedigingssubsidie kwam groeide dit project flink uit met alleen al in de ‘Litac-regio’ - oostelijke Achterhoek - een tiental clubs.
Litac werd de grote trekker voor de hele regio!
Inmiddels werd ook een ander vuurtje weer aangewakkerd. Wat waren we gelukkig met onze accommodatie, maar de gemeente had andere plannen. We moesten maar ‘eens gaan meedenken over een andere plek’. Zomaar een kattebelletje of meer dan dat? Er werd niet geheel afwijzend tegenover gestaan, want de gebouwde eigen accommodatie was eigenlijk te klein voor dynamictennis. Als echter de ‘markt’ verandert veranderen de gemeentelijke plannen. Geen andere plaats dus en naarstig wordt bekeken of er aan de achterzijde gebouwd zou kunnen worden. De assistentie van de accommodatie-deskundige van de NTTB (Peter v. Mill) wordt ingeroepen, maar de gemeente heeft een geheel andere kijk: aan de kant van de Varsseveldseweg. Maar daar komt de factor ‘beeldkwaliteit’ heel nadrukkelijk om de hoek kijken. Consequentie: financieel onhaalbaar.
Intussen is er een beleidsplangroep geformeerd, die in 2007 met haar rapport komt: ‘Met effect’. Hierin wordt ruime aandacht besteed aan de kansen en bedreigingen voor de club en een helder inzicht gegeven in de nabije en wat verdere toekomst.
Een geweldige ‘doorbraak’ wordt bereikt als de gemeenteraad op 15 februari 2011 akkoord gaat met het voorstel van B&W om aan de vereniging een eenmalige subsidie van € 100.000 toe te kennen in de kosten van (ver)nieuwbouw.
En dan komt alles in een stroomversnelling………….
Er verschijnen prachtige tekeningen en een mooie maquette en vele vrijwilligers worden al nerveus. Dit gaat de grootste ingreep in de lange historie van Litac worden. Sommigen twijfelen, want is dit niet al te hoog gegrepen?
Er volgen tegenslagen als iemand het woord vleermuizen in de mond neemt of als de buurt vermoedt dat er erg veel groen verdwijnt. Als alle procedures voorbij zijn wordt in maart 2012 begonnen aan een bouw die zijn weerga in sportief Nederland slechts kent bij grote clubs.
Een geweldige samenwerking tussen bedrijven en tientallen vrijwilligers zal aantonen wat eendracht vermag. Een geweldige financiële opsteker volgt wanneer de provincie ook nog een potje gevonden heeft, evenals het VSB-fonds.
Het weekend van 19/ 20 oktober 2012 zal voor altijd gegriffeerd staan in de ziel van menig Litaclid: ± 300 belangstellenden zullen acte de présence geven om met eigen ogen te zien dat hier het welhaast onmogelijke mogelijk werd. Een multifunctionele accommodatie die er zijn mag.
En de animo groeide in alle gelederen.
De gemeente heeft intussen in 2013 de omgeving (vooral in het kader van de bereikbaarheid van de nieuwe buurman ’t Eigenwijsje) aan een complete metamorfose onderworpen.
En de club laat op vele terreinen van zich horen. Veel wordt georganiseerd, maar liefst zeven keer werd de vereniging door de NTTB afd. Gelre uitgekozen als vereniging van het jaar. In 2013 werd Litac zelfs tijdens feestelijkheden t.g.v. 100 jaar NOC op Papendal uitgeroepen tot op één na leukste vereniging van Nederland!
Voeg daaraan toe de goede prestaties bij zowel dynamictennis als bij tafeltennis (o.a. heren 1 die 3e divisie spelen) en de grote aandacht voor de jeugd met als geweldige opsteker de nationale titel (welpenklasse) voor Lode Hulshof dan kan er geen andere conclusie zijn dan dat de club nog een grote toekomst heeft.
